Türkler genel olarak her hayırlı işe Cuma günü başlarlardı. Sultan II. Mehmed de aylarca süren mesai sonunda hazırlıklarını tamamladıktan sonra İmparatora şehri teslim etmesi teklifinde bulundu. Reddedilmesi üzerine Cuma günü sabah namazını paşaları, hocaları ve şeyhlerle birlikte kıldı ve sonra hareket emrini verdi. İlk günkü mücadele, daha çok surların mazgallarına ok atışı şeklinde geçti.
Bu yolda ve bu uğurda beraber olmak dileğiyle…
"Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge
Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı"